Denecek laf mı kaldı ? Söylenecek sözler bitti. Gözler hep yaşlı. Kalpler hep pır pır telaşlı ve acılı... Susmak herkesin perdesi oldu. Öfkenin suskunluğunu yaşar olduk. Yürekler yanmaktan kor oldu. Tükendi, bitti...
Doğup büyüdüğüm topraklarımda dışarı çıkarken, hayatımı sürdürürken endişe etmek, acaba diyerek gözüm arkada kalarak ailemi düşünmek sadece çaresizliktir. Bunu yaşatan kim ya da kimler ise mutlaka bir gün onlarında hesabı sorulacaktır.
Sabır artık tükenmedi mi ? Bizim gibi bir ülkede, böylesine bir topluma bu denli ölümler yakışır mı ? Biz savaşırız, omuz omuza dayanırız, mücadele ederiz. Ve kazanarız. Biz korkak değiliz.
Türk Milleti budur çünkü. Dik durmak, akıllıca savaşmak, yaşamak... Hainlikler bize göre değildir. Patlatılacaksa eğer bir bomba biz gizlice kaçarak değil, düşmanın gözünün içine baka baka patlatırız. Yıkılmak bize göre değildir. Dağılmamızı bekleyenler, sadece daha da sıkıca sarıldığımızı görecekler. Eski çağlardan beri kendini ıspatlamış bir millet bu. Böyle şeylerle ne korkutabilirsiniz ne de geri adım attırabilirisiniz.
Artık bir şeyler yapılması gerekmiyor mu ? Beklenenden daha fazlası. Tanınan haklar verilen sözler falan boş. Koca bir boş. Kimseye musamma tanımadan, gerçek Türk Miletinin kim olduğunu göstermenin vakti çoktan geldi geçiyor bile...
Bıktık, görmek ve yaşamak istemiyoruz. Cenaze törenleri, gözü yaşlı eşler, anneler, babalar ve hayalleri yarım kalan evletları artık görmek istemiyoruz. Biz bir acı çekiyorsak hainler bin çekmeli. Üç kuruşluk insanlar gelip bizim memleketimizde facia yaratmamalı,yaratamaz. Bu topraklarda yiyip içip, bu vatanın insanını öldüremez. Hainler, kalleşler ne bu vatanda beslenmeli ne de göz açtırılmalı...
SABIR BİTTİ...
