Görülüyor ki yıllarca aynı görevde bulunulsa dahi doyum noktasına ulaşılamıyor.
İşte bu insanoğlunun vazgeçemediği en belirgin karakteridir.
Geçtiğimiz günlerde ardı ardına gazetelerde yayınlanan Kefalet Kooperatifi başkanlığı adaylık açıklamalarında öne çıkan isimler mevcut Başkan Hasan Kiraz tarafından kendisi için olumsuzluk olarak değerlendirildi.
Yine ben Başkan olacağım mantığıyla hareket eden Kiraz aslında bu işi tadında bırakmalı, Kırk yıldır Başkanlık görevi neredeyse bir memur için ikinci emeklilik demektir.
Artık yeter değil mi Başkan.
Aslında bu işin önü gençlere açılmalıdır ancak öne çıkan isimler arasında genç tabir edeceğimiz isimler de yok.
Bu şartlarda orta yaş grubuna da razıyız.
Sayın Kiraz; belli ki değerli bir zatsınız. Her ne hikmetse Türkiye genelinde bir çok kooperatif Başkanı tanıdım hepside 30-40 senedir aynı görevdeler.
Bir milletvekilinin koltuk sevdasını anlarım da Kooperatifçilikteki koltuk sevdası anlaşılır gibi değil.
Bu işte ya büyük rant var yada bir hastalık. Her halükarda her iki alternatifte bana kalırsa belirli bir süreçten sonra tartışılır hal alır.
İyisi mi ülke genelinde ki bu tabuyu bence sen boz, koltuklar ölünceye kadar işgal edilir geleneğini yok et.
Haaa şunu da kabul et “yaş yetmiş hizmet süresi bitmiş ben uzatmaları oynadım benden bu kadar” de ve çekil.
Doğru olan da budur. Tatsız duyumlar bir gazeteci olarak beni rahatsız ettiği kadar vatandaşı da muhakkak ki rahatsız ediyordur.
Bilinmektedir ki tadında bırakılan sevdalar bir efsanedir.
Sende efsane olarak kal.
Hoşçakalın.
