Kırklareli’de uğraştığı sektör hakkında geniş çaplı bilgiye sahip olan kişi sayısı bir elin parmaklarını geçmez.
Kültür endüstrisi, en basit tanımıyla kitle iletişim araçlarıyla kitleye dağıtılan bir kültürdür. Kitle iletişimi ulaştığı coğrafi alan açısından büyük ölçekli, iletilerin tek yönlü olarak aktığı, kaynakla alıcı arasında eşitsiz bir ilişki yaratan, anonim, standartlaşmış bir iletişim biçimidir.
Kitle kültürünün ortaya çıkmasına neden olan gelişmeler sanayileşme ve kentleşmedir. Sanayileşme ve kentleşmeyle birlikte, kentlerde kitleler oluşmuştur. Kültür endüstrisi ürünlerini tüketen kitleler, farklı yaşam ve düşünceye sahip olsalar da ortak kültür içeriklerini tüketirler ve böylece iş dışı zamanlarında aynı kültürel ürünlerle zaman geçirirler. Boş zamanın, yani iş dışındaki zamanların nasıl denetlendiğini, kontrol edildiğini ve yönlendirildiğini anlamak, kültür endüstrisi anlayışının temel araştırma konusudur.
Kültür endüstrisi eleştirisinin her ne kadar temelleri Avrupa’da atılmış olsa da asıl gelişim yeri Amerika’dır. Frankfurt Okulu düşünürlerinin hayatlarının bir bölümünde yaşadıkları Amerika deneyimi, onların kültür eleştirilerinde son derece belirleyici olduğu görülmektedir. Amerika’da kitle toplumumun ilk versiyonu sayılabilecek Amerikan toplumu, Avrupa’dan farklı bir noktada bulunmaktadır.
Fordist kitlesel üretim mekanizmalarının (standart ve kitlesel üretim) tetiklediği tüketim toplumu olgusu, kitle iletişim araçlarının artan baskı ve etkisi ve özellikle politik amaçlar için kitle iletim araçlarının kullanılıyor olması, yeni sanat kolu olan sinemaya geniş kitlelerin artan ilgisi, eğlencenin adeta bir endüstri halini almış olması onların kültür endüstrisi konusunda düşüncelerinin berraklaşmasını sağlamıştır.
Kültür endüstrisi kavramındaki endüstri sözcüğü, kültürel bir ürünün standardizasyonunu ve dağıtım tekniklerinin rasyonelleştirilmesini anlatmak amacıyla kullanılmaktadır. Üretilen bu kültürel veya sanatsal ürünler, kapitalist birikim ve kâr elde etme amaçlarına uygun olarak, kitlelerin tüketimi için hazırlanmıştır. Kültür endüstrileri mal ve hizmetlerin tüketimini artırmak için de bir araçtır. Örneğin dizi izlerken çok farklı mal ve hizmetlerin de üstü kapalı ve açık tanıtımı yapılır. Ya da bir filmi izlemeye sinemaya gittiğimizde, film başlamadan önce reklamları izleriz. Gazeteyi açtığımızda açık ve üstü kapalı haber şeklinde reklam ve tanıtımlarla karşılaşırız.
Kültür endüstrisi 19. yüzyılda gazete, yayıncılık ve reklam sektörlerinden oluşurken; 20. yüzyılda buna film endüstrisi, müzik endüstrisi, radyo ve televizyon endüstrisi ve bu endüstrilerin yan sektörleri (dizi sektörü, haber ajansları gibi) eklenmiştir. Bugün kültür endüstrisi ürünleri; televizyon yayıncılığı, internet yayıncılığı ve mobil iletişimi bütünleştiren yöndeşmeler (convergence) aracılığı ile dolaşıma sokulmaktadır.
Bir endüstri olarak reklamcılık, Sanayi Devrimi sonucu sağlanan üretim artışına ve kitle iletişim araçlarına paralel olarak gelişmiştir. Sanayi Devrimi sonucu oluşan fazla üretimi kitlelere satabilme kaygısı, kitle iletişiminin olanaklarıyla buluşarak, reklam endüstrisinin gelişimini sağlamıştır.
Reklam endüstrisi kitle iletişim araçlarının çeşitlenmesine paralel olarak da gelişmiştir.
Reklam endüstrisinin en temel hedefi, üretilen ürünlere talep yaratılmasını sağlamaktır. Reklam endüstrisi üretilen ürünlere talep yaratmak için şu yollara başvurmaktadır:
Tüketiciyi ürünü denemeye ikna etme
Ürünün kullanımını artırma
Ürün imajını tüketicinin zihnine yerleştirme
Ürünü satacak olan aracı kuruluşları çoğaltma
Marka bağımlılığı yaratma
Tüketicinin tutum ve davranışlarını istenilen yönde değiştirme
Reklam endüstrisinin temel aktörlerinden reklamveren, belirli bir mal ve hizmetin üreticisi, dağıtıcısı ve satıcısıdır.
Reklam ajansı reklam işini yapmak üzere örgütlenmiş işletmeler, reklamverenin işletme/pazarlama amaçlarına uygun ve paralel olarak reklamını yaptırmak üzere işbirliğine girdiği kuruluşlar olarak tanımlanabilir. Reklam ajanslarını verdikleri hizmetlere göre “tam hizmet ajansı”, “butik ajans”, “a la carte ajans” olarak da sınıflandırılmaktadır.
Reklam endüstrisinin destekleyicileri/tedarikçiler; araştırma şirketleri, film yapım şirketleri, halkla ilişkiler ajansları gibi uzmanlaşmış kuruluşlar ile fotoğrafçı, renk ayrımcı ve matbaa gibi reklamın son halinin oluşmasında rolü olan birimlerdir.
