Kırklareli’de sıklıkla karşılaştığım sorun kibarlığın ortadan kalkması. Yeni dünya düzeninde yaşamak çok yorucu. Her gün binlerce sorunla karşılaşıyoruz. Kimi sıkıntının üstesinden kolayca gelirken kimisi bizi yıpratıyor.
Siz de bir düşünün.
Bir günde canınızı sıkacak kaç farklı olay yaşıyorsunuz?
Kırklareli küçük ve samimi bir yer olmasına rağmen bir sürü can sıkıcı olay yaşıyoruz. Bunların bazıları bizden kaynaklanıyor, bazılarıysa çevremizdeki etkenlerden.
İnsanların geçim sıkıntısı, özel hayatlarında yaşadıkları sorunlar gününü şekillendirir.
Mutsuz uyandığınız bir günde, yüzünüzün gülmesi için ne gerekir hiç düşündünüz mü?
Ben söyleyeyim;
Saygı.
Kişisel alanınıza, özel hayatınıza, derdinize, mutluluğunuza çevrenizdeki insanların saygı göstermesi.
İnsan her ne kadar sosyal bir varlık olsa da zaman zaman yalnız kalma ihtiyacı hisseder.
Özellikle kişisel alanınızı ihlal eden bireylerin saygısız tutumları canınızı daha çok sıkar.
Burada minik bir hatırlatma yapalım;
Kimse dünyanın merkezinde durmuyor.
Evet, her insan kendi dünyasının merkezinde olmalıdır. İnsan en çok kendisine değer vermeli, kendi çıkarları için hareket etmelidir.
Peki bunları yaparken, ortak dünyanın merkezinde ne olmalı?
Nezaket.
İnsanlar sizin sıkıntılarınıza çare olmakla, sizin yalnızlığınızı paylaşmakla mükellef değildir. Bunu arada can bağı olmadan kimse kimseye yapmamalıdır. Aksi halde bunun adı yoldaşlık değil, hamallık olur.
Herkesin kendine ait mutlulukları olduğu gibi kendine has mutsuzlukları da vardır.
Size kibar ve centilmence davranan birisi, size destek olmak istiyor olabilir.
Ama bu sizin tüm sıkıntınızı kendi omzuna yükleyecek anlamına gelmez.
Herkese karşı kibar olalım.
İnanın zor değil aynı zamanda yayılabilir bir etki taşır bu davranış.
En son ne zaman birine sadece yanınızda olduğu için teşekkür ettiniz?
En son ne zaman nezaket kurallarından herhangi birini gerçekleştirdiniz?
Beraber yaşıyoruz.
Beraber yaşamak zorundayız.
Bu zorundalığın da beraberinde getirdiği bazı kurallar var.
Hiç adab-ı muaşeret kurallarını duydunuz mu?
Umarım bir gün hepimiz öğreniriz.
O zaman dünya yaşanacak bir hal alır.
