Ülkemiz ’de son birkaç yıldır birçok yeni siyasi partiler kuruluyor veya kurulma aşamasında yol alıyor.

Bu durum bizlere şunu göstermektedir ki ülkemizde iktidar partisi ve ana muhalefet partisi halkın isteklerine ve ihtiyaçlarına, duyarlılıklarına çözüm bulma çarelerini kaybetmiştir.

Halkımız ’da gerek iktidar partilerinden gerekse ana muhalefet patisinden umudunu kesmiş dertlerine ve sıkıntılarına çare bulacak kişi ve kurumların arayışına girmiştir. Bunun en büyük göstergesi yapılan kamuoyu araştırmalarında oy kullanmayacağım diyenlerle, kararsız olan seçmenlerin toplamı %29 gibi görünmektedir. Bu da ülke genelindeki seçmenlerin yaklaşık olarak üç te biri dir. Bu da şu andaki siyasi duruma olumlu bakmadığının en büyük göstergesidir. Bu da sayısal olarak altmış milyon oy kullanacak kişi düşünüldüğünde yaklaşık olarak yirmi milyon kişi sandığa gitmeyecek veya kararsız kalacaktır.

Bu göstergeler bizlere halkımızın mevcuttan memnun olmadığını ve arayış içinde olduğunu göstermektedir.

Bugün siz Kırklareli’de yaşayan değerli dostlarımıza ülkemizde yeni kurulan (Bir yıl önce) ve ilimizde merkez ilçe teşkilatını, Lüleburgaz ilçe teşkilatını, Vize ilçe teşkilatını ve Babaeski ilçe teşkilatını kuran hızla üye kabulüne başlayan DEVA partisinden bahsetmek isterim.

Bilindiği gibi kurucu başkan ve şu andaki Başkan Ali Babacandır. Yıllarca siyasetin içinde bulunmuş, ülkemizin yönetiminde görev almış, başarılı bir şekilde görevini yerine getirmiş, ilkeleri ve inançları konusunda taviz vermemiş, ilke ve görüşleri ile yönetim ile çeliştiğinde mücadele etmiş gerektiğinde istifa etme becerisini göstermiş bir siyaset adamıdır.

Başkanlık sistemine parti içinde muhalif olmuş her platformda parlamenter sistemden yana taraf olmuş, parlamenter sistemi savunmuş bir siyaset adamıdır.

Kendileri ve partisi o zamanlarda şimdide ülkenin en önemli sorunları olarak adalet sistemi, eğitim sistemi, parlamenter sistemin güçlendirilmesi, serbest piyasa ekonomisi gibi konuların güçlendirilmesi ve aksayan yozlaşan yerlerinin çağa uydurulup gelişmiş medeniyetler seviyesine çıkarılması için mücadele etmiş ve halada etmektedir.

Partinin Kırklareli il başkanı sayın Engin TURAN bey genç, dinamik, eğitimli, hoş görülü uyumlu ve anlayışlı bir kişidir. Partinin il teşkilatının kuruluşunda, üye kayıtlarının oluşturulmasında arkadaşları ile beraber büyük fedakârlık ve çalışma yapmıştır.

Amacı değişim sürecine giren ülkemizde ilimizin de üzerine düşeni yapma çabasıdır. Parti üyelerine bakıldığında birçoğu gençlerden oluşmaktadır. Üye olan genç kardeşlerimiz Fedakâr hane bir biçim de çalışmaktadırlar.

İlimizin kapalı pazar yerinde her Çarşamba parti tanıtım stanttı kurmaktalar ve halkımızın sorunlarını dinlemekte ve kendilerini tanıtmaktadırlar, sayın halkımıza pazara çıktılarında standa uğramalarını biraz soluklanıp bir çay molası vermelerini ve tanışmalarını tavsiye ederim.

Bu arada merkez ilçe başkanı sayın Sinan YILDIRIM beyin çabaları taktire şayandır. Kendileri iş adamı ve yüksek lisansını yeni bitirmiş genç, akıllı vatanını seven inandığı fikir ve ilkeler uğrunda insan üstü çaba sarf eden biridir.

Sevgili dostlarım sizler de isterseniz il merkezini ziyaret eder sıcak samimi bir karşılamayla hem çayınızı içer hem sorunlarınızı ve kendiniz açısında çözüm önerilerini paylaşa bilirsiniz.

DEVA partisinin biraz da kurulma ilkelerinden bahsetmek gerekirse:

Atatürk ilke ve inkılaplarını şiar edinmiş, parlamenter sisteme inanan, özgürlüklerden yana, her vatandaşın tüm özgürlükleri kullana bildiği, adaletin adil ve özgür olduğu, her vatandaşa eşit muamele edildiği, eğitimin ihtiyaca göre örgütlendiği, her öğrenciye eşit şartların sağlandığı, serbest ve özgür basının olduğu, serbest piyasa şartlarının oluşturulduğu ve korunduğu gerek sanayide, gerek hizmetler ve tarım sektöründe üretimi esas alan yapıların kurulması ve korunması ilkesiyle hareket etmek, böyle bir toplumsal yapının oluşturulması korunup kollanmasını ilke edinmiş bir oluşum olarak görünmektedir.

Şeklinde yazılmış kuruluş sözleşmesinin özetinde.

Sevgili dostlarım DEVA partisi ilimize hayırlı olur umarım.

Kırklareli’ne dönüp baktığımızda geçen seneyi bile arar olmadık mı?

İnsan yoğunluğuyla başlayan araç kalabalığı ve beraberinde getirdiği trafik, artık büyükşehirleri aratmaz oldu.

Bir İstanbullu olarak bu duruma fazlasıyla alışık olsam da, bu kadar yoğunluğu Kırklareli’nin nasıl kaldırabileceğini düşünmüyor değilim.

Önceden sadece okullar açılırken tatlı bir kalabalık olurdu ve sezonun başladığını anlardık. Ama artık her zaman devam eden bir yoğunluk olmaya başladı.

Bu aslında çok güzel…

Bu durumun sağladığı hem avantajlar hem de dezavantajlar her zaman olacaktır. Olumsuzlukları fırsata çevirmek gerekir.

Bunun üstesinden gelmekte yetkililerin becerisine kalmıştır.

*

Esnaf ve benzeri alanlar için evet harika bir fırsat. Artık sezonluk değil, her daim oluşan alışveriş ortamı ve yoğunluk çoğu kesim için avantajdır. Maddi anlamda Kırklareli için de yarar sağlayacak bir durumdur.

İlerleyen bu büyümenin getirdiği sorumluluklar vardır.

Kırklareli için kalıcı ve yararlı işler yapmak isteyenlerin olabileceğini ve bu durum için çok geç kalındığını düşünüyorum.

Hangi partili olduğu, hangi işle uğraşıldığı, ne taraf olunduğu hiç önemli değil.

Amaca hizmet etmesi, ortak payda da buluşulması yeterli…

Anlayacağınız Kırklareli’nin sadece yağmur yağdığında aklımıza gelen alt yapı ya da asfalt sorunu yok…

Yerli halkın da kalabalıktan değil, kalabalığın getireceği sorunlara çözüm bulunulmazsa şikayetçi olabileceğini düşünüyorum.

*

Fakat yerinde sayan bir Kırklareli yok mu sizce de?

Gelişime fazlasıyla açık olan bu yerin, hala aynı kafada devam etmesi, yerinde sayması ihtiyaç olduğu halde herhangi bir girişimde bulunulmaması, ‘’İstasyon Caddesi’’nden öteye gitmeyen bir anlayışın olması zaman geçtikçe bence büyük pişmanlıklar doğuracaktır.

Genç nüfusun taleplerini iyi görmeliyiz. İsteklerine uygun ortamlar sağlayıp, gerekli yatırımları ona göre yapmalıyız.

Bu durum Kırklareli’nin gelişimine katkı sağladığı kadar dışardan da insan çekecektir.

Alışıla gelmiş, standart festivallerden artık biraz sıyrılıp, Kırklareli’nin geleceği için gerçekten kolları sıvayacak, kalıcı işler, yatırımlar yapacak hiç mi birisi yok…

Kırklareli’nin ihtiyaçları ortada ve bunun getirdiği talepler de ortada.

Kırklareli’ne yatırım yapmamak için neyi, kim, neden bekliyor?

İstanbul’a yakınlığı, Üniversitenin varlığı, genç nüfusun fazlalığı gibi faktörleri yok sayamayız.

Bu konuda çözülemeyen bir yumak varsa ya da bu gelişime taş koymaya çalışan birileri, bunu Kırklareli halkının bilmeye HAKKI VAR diye düşünüyorum.

Ve beklenen oldu...

Son geldi...

Bir kadın tanıdım demiştimya işte O, geri döndü...

Bütün yaşanmışlıkları, tüm pişmanlıkları, tüm acıları ve vakitsizce geçen onca yılı da sırtlayarak geri geldi...

Geldi ama neden? Ne değişmişti... Ne olmuştu...

O kadar yıldan sonra her şey kabullenilmiş, herkes birbirine yabancılaşmış, yedi kat el olunmuş, köprünün altından çok sular akmış ama hiçbir şey olmamış gibi tek gidip, üç kişiyle geri dönmek hangi akla hizmetti?

Tükürdüğünü yalamak bu kadar kolay olmamalıydı. Çarpıp çıktığın kapı o kadar kolay açılamazdı. Bencilce yaşadığın bu hayatın bedelini kimseye ödetemezdin. Yıkılan hayatlar, değişen düzen asla tekrar eskisi gibi olmayacaktı, olamazdı...

Yıllar sonra aniden gelen bir telefonla herkesin hayatı bu denli değişemezdi... Hiçbir şey bu kadar kolay değildi.

Ama oldu...

Sözler yutuldu, geçmiş unutuldu, herkesin hayatına bomba gibi düşen acı gerçekler vardı, vicdanlar sızladı, kalpler de taş olmuştu.

O telefon çaldı ve İmdat çığlıkları atılıyordu... Kim olsa koşardı ve çekip alırdı.

Kayıtsız kalmak imkansızdı...

 

Tercihler insanların kaderlerini değiştirir mi? Evet değiştirir. Öylede oldu. Omuzlanan onca yük, kaybedilen onca zaman bir hiç uğruna heba edilmiş, çöpe atılmıştı.

Geriye kalan hayal kırıklıkları, pişmanlıklar, mahvedilmiş ve kaybolmuş yaşamlar...

''Hayat bu'' diyip geçtiğimiz o hayat yine en iyi yerden acımasızca tokatını attı. 'Büyük konuşmamak gerek' düşüncesi yine haklı çıkmıştı.

Hayat yine oyunlarını oynuyordu ve hiç durmaya da niyeti yoktu. Bundan sonra ne olacaktı, bizleri ne bekliyor, kimse bilmiyordu... Aslında yol belliydi. Seçimler yapmak, hayata yön vermek ve o şekilde yaşamak insanın elinde...

Şimdi ne olacaktı?

Ders alınmış, hayata sımsıkı sarılmış, mücadele eden, hayatın tokatını yiyerek girmiş olduğu bu yolda, sonuna kadar mücadele eden savaşan bir kadın mı? Yoksa savaşı kaybedeceğini bile bile yine taktığı o maskeyle yüze gülüp günlük yaşayarak, hayatın götürdüğü yere gitmeye hazır, amaçsız, bencilce, düşünmeden ordan oraya savrulup kaderini değiştirmeyi göze alamayan korkak bir kadın mı?

Sonuçları ağır olabilecek bir yaşam çıkmazı... Tercih onun...

EVET, O kadın geri geldi...

Hem de tüm bilinmezlikleriyle...

Basından okuduğumuz kadarıyla Venezuela’dan sıfır gümrük vergisi ile peynir ithal edilecekmiş.

Süt’ün en fazla tüketildiği şekli yoğurt, peynir, peynirin yüzlerce çeşidinin üretildiği ve ana yurdu olan kutsal ülkem.

Hayvancılığın olmazsa olmazı süt üretim! manda sütü, inek sütü, keçi sütü ve koyun sütü üreticinin en büyük gelir kalemlerinden.

Şu andaki maliyet hesaplarıyla bile kurtarmayan ama aylık gelir uğruna katlanılan eziyet.

Hükümetin yapmış olduğu bu uygulamaya karşı tarımcısından, hayvancısına, küçük ve orta ölçekli süt ürünleri üreticilerinden, tüm sivil toplum kuruluşlarına, sektörün tepkileri nedir? Hele üreticilerin kurmuş olduğu sivil toplum kuruluşlarının tepkileri nelerdir? Örneğin ziraat odaları, süt üreticileri birlikleri, damızlık sığır üreticileri birlikleri, et üreticileri birlikleri hatta tüketiciler bunların tepkileri ne olmuştur?

Maalesef susmak üst kuruluşlardan birkaç fısıltı gibi etkisiz sözde tepki.

Hele bizim ilimiz için peynir diyarı hani Belediyenin tepkisi, hani siyasi partilerden CHP’nin tepkisi, hani AKP’nin tepkisi, hani İl genel meclisinin tepkisi.

Hangi sivil toplum kuruluşu üreticilerle birlikte itiraz ve tepki için imza kampanyaları açmış, basın açıklamaları yapmıştır. Hepsi kulaklarının üzerlerine yatmışlar bize buradan ne fayda gelir ve bize zararı dokunur mu hesabı yapmaktadırlar.

Bildiğiniz gibi ey üreticiler ve tüketiciler hatta ilimizde ticaretle ve esnaflıkla uğraşanlar süt üretimi bittiği zaman sizler de biteceksiniz. Kime nasıl mallarınızı satacaksınız? Geliri olmayan vatandaşların harcamalarından mı?

Süt üretimi şu an bile maliyet açısından kurtarmıyor fiyatlar peynir ucuz diye fabrikalar tarafından daha da düşürülürse süt üretimi yapan üreticiler neden sektörde uğraşsınlar ve daha fazla borçlansınlar zaten zorunluluktan süt inekleri sürekli kesime gidiyor bu durum daha da hızlanacak. Sanal olarak ucuzlayan fiyatlar yokluktan fırlayacaktır.  O zaman sütü nereden bulacaksınız ve hangi peyniri imal edeceksiniz.

Ey peynir diyarı güzel şehrim hadi herkes elini taşın altına koymaya, tepkimizi göstermeye ve bu haksız uygulamadan yönetimi vaz geçirmek için çalışmaya.

Tüm sivil toplum kuruluşları ve üretici birlikleri, üyeleri bilgilendirip kutsal devletimize durumu ve durumumuzu arz edecek birer dilekçecik yazıp kişisel olarak yollama zamanı gelmedi mi? Bu durumda bile üreticilere önderlik yapıp onları organize edip tek ses tek yürek olarak ekmeklerini koruma çalışmalarında yardımcı olma zamanı değil mi?

Haydi hep beraber ekmeğimizi korumaya. Bu kutsal uğraşta tüm üreticiler, tüm küçük ve orta ölçekli sanayiciler hatta büyük sanayiciler, tüm sivil toplum kuruluşlar, tüm üretici birlikleri, tüm il ve ilçe belediyeleri, ilimizde bulunan iktidar olsun muhalif et osun tüm siyasi parti teşkilatları üreticiler ve üretime sahip çıkmak için ellerinden geleni yapmaya ve ekmeğimizi kurtarmaya.

NOT: Fransa’da 2013 yılında “peynir ayaklanması” oldu, Avrupa’nın en büyük peynir üreticisi Lactalis ile Isıgny Sainte-Mere, Camembert peynirini geleneksel yöntem olan çiğ sütten değil pastörize sütten yapacaklarını açıkladı. Deyim yerinde<a name="_GoBack"></a>yse Fransa ayağa kalktı Lactalis ve yandaşlarının satışları hızla düşünce kararlarından dönmek zorunda kaldılar.(1)

<ol>
	<li>Soner Yalçın’ın Saklı seçilmişler kitabından alınmıştır.</li>
</ol>

 “ OTURDUĞUN DALI KESERSEN SENDE DALLA BERABER DÜŞERSİN,DALA BİRŞEY OLMAZ; 

AMA SEN ÖLEBİLİRSİN, BİR YERLERİN KIRILABİLİR,HİÇ OLMASSA BİR YERLERİN ACIYA BİLİR, OTURDUĞUN DALI KESME”

Dünya’ya hükmeden çok zengin aileler ve hükmettikleri uluslararası şirketler marifetiyle zehirlenip öldürülüyoruz. Bu kişiler ve şirketler toplumları kendi içinde kışkırtarak, olmadı komşuları ile savaştırarak, hiç olmadı gıdaları zehirleyerek bütün dünya insan ırkını öldürüyorlar.

Bunların yaptıkları açları doyurup dünya yüzünden açlığı ve hastalıkları kaldırma çabası değildir. Yapılan araştırmalarda dünyada her yıl açlıktan 36 milyon kişi, aşırı şişmanlıktan 29 milyon kişi ölüyor. Söylediklerinde yaptıklarında samimi olmuş olsalardı kendi bulundukları ülkelerde açlık ve sefillik olmazdı. Gelişmiş zengin dediğimiz ülkelerde örneğin ABD’de 50 milyon insan yoksulluk sınırının altında yaşıyor bunların birçoğunun barınacak evleri yok devletin vermiş olduğu gıda kuponları ile gıda ihtiyacını karşılamaya çalışıyorlar.

Durum Avrupa içinde aynısı ya Uzak Doğunun zengin ülkeleri örneğin Çin ülkenin büyük kesimi yoksulluk sınırının altında , Hindistan felaket insanların kayıtları bile tutulamıyor, zengin Arap ülkeleri savaşlarla boğuşan yoksulluktan kırılan insan kitleleri.

Bizim esas sorunumuz bu oyundan, faciadan kendimizi, ailemizi, yakın çevremizi nasıl ve dünya insanları koruma babında ne yapacağımızdır.

Bütün sorun beslenmekten geçmektedir. İlk olarak içeceklerden başlarsak piyasadaki tüm içecekler sularda dahil insanlar için zehir saçmaktadır. Suyumuzu arıtıcıdan geçirip musluk suyu kullanacağız zaten birçok paketli su üreticisi bunu yapıyor. Meşrubat içmeyeceğiz, satın aldığımız meşrubatlar zaten boyalı su, bunun yerine hoşaf kaynatıp içeceğiz hem çok sağlıklı hem vitaminli, çay içeceğiz son yıllarda sosyal içecek olarak çay yerine neidübelirsiz kahve içmeye insanları zorluyorlar yıllardır çay içiyoruz şimdiye kadar ne zararını gördük sosyal içecek olarak çay içmeye ısrarla devam edeceğiz.

Gıda alışverişinizi semt pazarlarından yapın kala kala elimizde bir semt pazarı kaldı, ona sahip çıkalım bakkal gitti, küçük marketler gitti, kuru gıdacılar gitti, manavlar gitti, bu gidişle yakında biz insanlarda gideceğiz.

Mümkün olduğunca yemeğimizi evimizde yapıp tüketeceğiz. Hazır gıdalardan kaçınacağız biraz uğraşacak çocuklarımıza da yemek yapmayı öğretecek hem onları hem gelecek nesilleri bu iğrenç sinsi savaştan koruyacağız.

Çevremde bazen şahit oluyorum çok genç yumurta pişirmeyi bile bilmiyor onun yerine dışarıdan hazır gıdaları yiyip günü geçiştirmeye uğraşıyorlar kendilerini sanal zevk ala ala zehirleyip öldürüyorlar.

Ülkemizin nüfusuna baktığımız zaman şehirde yaşayanların birçoğunun köylerle alakaları kesilmemiş, bir şekilde köyle alakaları devam ediyor. Bu durumun dikkatle ve hassasiyetle devam ettirilmesi gerekiyor, orada yetiştirilen ürünlerin tüketilmesine önem verilmeli, köylerde yaşayanların orada taşama şartları hem onların hem şehirlerde yaşayanların gelecekleri kurtarılmaya çalışılmalı, bu konuda ısrarcı olunmalıdır.

Ülkede bulunan tüm vatandaşlar tarhana bir şekilde yer, tüketir, sever ama gidiş odur ki onu doğal ortamda yapacak kimse kalmayacak onu sanayi tesislerinde üretilmiş katkı maddeli zehirli olarak tüketmeye başlayacağız. Vb. örnekler çevremizde çok bulunmaktadır.

Kırsalda yaşayan son fedakâr üreticilere sahip çıkıp yaşamlarına imkân sağlarsanız bu hem sizi hem geleceğinizi kurtaracaktır.

Gıdalarla ilgili bilgiler Soner Yalçın’ın (saklı seçilmişler) kitabından alınmıştır.

 

 

“BAŞKALARININ KEYFİNE GÖRE YAŞAMAK, YOKSULLUĞUN EN BÜYÜĞÜDÜR.”

                                                                                                          SYRUS

 

 <a name="_GoBack"></a>

Geçen on on beş günden beri döviz, altın, borsa hepsi tavan yaptı, Türk lirası ’da bunlara karşılık taban yaptı. Yaklaşık on on beş günden berin döviz, altın, borsa %5 değer kazanırken bütün vatandaşlar%5 fakirlerdik.

Bizim ülkemizde o kadar işinim ehli büyük ekonomistler var ki bilimin, ekonominin, siyasetin, sosyolojinin hakkını gereği gibi veriyorlar.

Dünyanın hiçbir ülkesinde böyle bir ekonomi yönetimi yoktur. Döviz artsın, altın artsın, borsa artsın, birde üstüne enflasyon düşsün, işsizlik sayısı aşağıya düşsün. Bizim ülkemizin ekonomistlerine ve siyasetçilerine Nobel ekonomi ve siyaset yönetimi ödülü vermek bile az gelir.

Ekonominin genel yapısı terazi gibidir birileri yükselirken birileri düşer. Döviz, Altın düşerse, Borsa ve diğer ekonomik veriler yükselir.(İşsizlik düşer, satın alma pariteleri yükselir, gelirler artar.)

Bizim ülkemizin ekonomisinde Türk lirası haricinde her şey yükseliyor, düşmesi gerekenlerde yükseliyor ne büyük marifet.

Üreticiler, memurlar, İşçiler, velhasıl nüfusun büyük çoğunluğu tamda Yaz’ın son aylarının yaklaştığı yavaş yavaş kış hazırlığının olduğu ,okulların açılmasının yaklaştığı masrafların aşırı artışa geçeceği bu zamanda döviz,altın,borsa,gayrı menkul, menkul ve malların artışa geçtiği, dövize bağlı enerji giderlerinin arttığı bir durumda geliri sabit olan vatandaşlar ne yaparak ne çareler üreterek bu sıkışık durumdan nasıl kurtulacaklar.

Vatandaşlar yüksek fiyat artışları ile yaşamayı her dönemde uyum sağlayarak öğrendi ve kendi başlarının çarelerini bulmayı başardılar. Esas ekonomi ve siyaset Nobel ödülü tümden Türk halkına verilmelidir.

Türk halkının uyum sağlama çabaların son uygulaması borçlanarak yaşamaktı. Ülkede yaşayan her vatandaşın bankalara kredi borcu bulunmakta ve borç ile yaşamını sürdürme becerisini göstermektedir.

Bu durum nereye kadar gidecek, nerede duracak, yeni bir çıkış yolu nasıl bulunacak bu halkımızın üstün zekâsı ve marifeti ile olacak halkımız gene yaşamını devam ettirecektir.

60 lı yıllar, 70 li yıllar, 80 li yıllar, 90 lı yıllar ve 2000 li yıllar  60 yıllık bir zaman dilimi 60 lı yıllarda doğanlar şu anda 60 yaşlarındadırlar bu zaman aralığında doğan ların hepsi yüksek enflasyon ve yüksek devalüasyonlarla yaşamışlar bu bünyelerde alışkanlık yapmış enflasyonsuz ve devalüasyonsuz bir yaşam düşünülemez olmuştur. Bu zaman zarfında kaybettiklerimizi düşünürsek ne elde kalmış ne avuçta. Son zamanlarda eldekiler borçlarıda ödemeye yetmez olmuş. İnsanlar tamamen boş vermişlik ve umursamazlık durumunda hayatlarını sürdürmeye başlamışlardır.

Son devalüasyon ne ilk nede son olacak bizler gene bir şekilde biraz zorlan sakta uyum sağlayacağız bir süre sonra unutacağız ve hiçbir şey olmamış gibi hayatımızı devam ettireceğiz. Hadi Hayırlısı.

Borç yiğidin kamçısıdır ya kamçı kırılacak ya da yiğit ölecek ama bu devran dönmeye devam edecek. Saygılarımla             Elektronik Posta: yoleriismail160@gmail.com

Bir şeylere sahip olmak sahip olduğumuz şeyleri korumak için bireysel çalışmalar ve anlayışlar çağımızda önemini yitirmiş bulunmaktadır. Sahip olduğumuz şeyleri korumak, üretmiş olduğumuz şeyleri değerlendirmek ancak birlik olmakla sağlanacak bir çağa gelmiş bulunuyoruz.

Bir fabrika veya şirkette veya devlet dairesinde çalışıyorsunuz. Sizlerin birçok hakları var, bu hakları korumak ve yeni haklar elde etmek için birlikte hareket etmeli, hak mücadelesini beraber yapmalısınız. Bireysel olarak hak mücadelesi bir anlam ifade etmiyor. Kurmuş olduğunuz sendika dernek vb. gibi sivil toplum kuruluşlarına sahip çıkmanız çalışmalarında ve denetlenmelerinde hesap sorulmalarında has has olup düzgün çalışmalarını sağlamak için elinizden geleni yapmalısınız. Bu kuruluşlardan siz kendi haklarınız için talep kâr ve takipçi olmazsanız, aksi taktirde siz kendi haklarınız için ellerinizi taşın altına koymazsanız bir gün ellerinizde olan da gitmiş olacaktır.

Üreticisiniz, bunun ne üretimi olduğu önemli değil ne olursa olsun ister tarım ürünü ister küçük ve orta ölçekli sanayi üretimi veya hizmet sektörü olsun.

Bireysel olarak faaliyete devam edersen hammaddeyi pahalı alırsın. Üretmiş olduğun ürünü ucuza satmak zorunda kalırsın bu faaliyetten tek kâr eden aracılar olur. Sen gene bir gün zengin olacağım hayalleriyle toprağını, evini, iş yerini vb. gibi bütün sermaye ve birikimlerini kaybedersin.

Kişisel hareket etmemizin, sorumsuz olmamızın, umursamaz olmamızın, adam sendeci olmamızın sonuçlarını son günlerde bariz olarak zararlarını görüyoruz. Bütün ülkede çiftçi iseniz üretiminizi birkaç tüccara veya kooperatife satmak zorunda kalırsınız onlara mahkumsunuz üretim yapmak için, malzeme almak için yine birkaç kişi veya kuruluşa mahkumsunuz.

Tarımsal üreticiler birçok odaya, kooperatife, birliğe, derneklere, siyasi partilere üyeler. Küçük üreticiler derneklere, odalara üyeler tabi ki bunlarda birçok siyasi partiye üye.

Bu kitleler toplumda büyük yığınları temsil ederken haklarını korumak için ve mevcut haklarının iyileştirilmesinde üye oldukları sivil toplum kuruluşlarına hiçbir şekilde baskıcı olmuyorlar, talep kâr olmak gene hiç akıllarına bile gelmiyor. Hepsi bana ne, ne olursa olsun beni sokmayan yılandan bana ne diyorlar bu kötü günlerin gelmesini hep beraber sağlayıp kaderlerine razı oluyorlar.

Bu durumda herkes seni sömürüyor; ulusal marketler, Cep telefonu operatörleri, <a name="_GoBack"></a>Elektrik şirketler, Bankalar, hatta kendi kurmuş oldukları sivil toplum kuruluşları bile.

Bu gidişe dur demenin, kısır döngüye son vermenin, bu kısır döngüden kurtulmanın çaresi sadece sizlersiniz. Şunu bilmelisiniz ki birey olarak hiçbir şey yapamazsınız sadece sömürülür, horlanır, hatta kovulursunuz bile.

Beraber olursanız, beraber düşünürseniz, beraber karar alacak olursanız, beraber uygulayacak olursanız haklarınızı koruyacak ve yeni haklar elde edeceksiniz demektir.

Bileceksiniz ki sizlerde sizleri sömürenler kadar rahat ve huzurlu yaşamayı hak ediyorsunuz, hatta onlardan daha fazla hak ediyorsunuz.

Beraber olalım birlik olalım mutlu ve huzurlu olalım.

BU DÜNYADA HAKLAR HİÇ KİMSE TARAFINDAN KİMSEYE VERİLMEZ, ANCAK BİRLİK OLUP, BİRLİKTE HARAKET EDİLEREK, BİRLİKTE SONUÇLARINA KATLANILARAK ZORLA ALINIR.

Adamın biri bir zamanlar paraya çok sıkışmış. Alacaklılarda sıkıştırmaya başlamış. Borçlu kara kara düşünüyormuş. Bir zaman sonra aklına gelmiş. Çok uzun zaman önce kendisine sıkıştığı zaman bir akrabasının yardım ettiğini borç para verdiğini hatırlamış.

 Ama yardım eden akrabayla çok uzun zamandan beri görüşmemiş ve haberde alamamış.

Borç istemek için kardeşinden ricada bulunmuş.

Kardeşi; ben isteyemem para sana gerekli. Sen iste demiş

Paraya ihtiyacı olan

 Kardeşine Çok rica ediyorum lütfen bana yardımcı ol. Çok uzun zamandan beri kendisi ile görüşmedim haberde alamadım şimdi ben ararsam ayıp olur senden tekrar rica ediyorum benim için lütfen sen arada borç para iste demiş.

Kardeşi bana gereksiz sen iste yoksa hiç şık olmaz. Demiş.

Borçlu bir tanıdığına telefon edip akrabanın telefonunu istemiş.

Tanıdık o bir yıl önce öldü demiş.

Paraya sıkışan adam utancından ne diyeceğini bilemeden telefonu kapamış.

Kendisinin akrabasına karşı ne kadar ayıp ettiğini söyleyerek 

 Eğer yaşasaydı benim sıkıntımı giderirdi Allah rahmet etsin çok iyi adamdı diyerek hayıflanıp kalmış

<a name="_GoBack"></a>

Uluslararası şirketlerin, toplumu ve devleti hegemonyaları altına alma çabaların da en fazla başvurdukları yöntemler o devleti veya toplumu siyasi ve ekonomik boyundurukları altına alıp sömürmektir.

Bunun için Devlet ve toplum içinde Kanaat önderlerinin satın alınmasından, çeşitli yollarla ikna edilmesine ve hatta tehditler bile uygulayarak istediklerini yaptırma faaliyetinde bulunmak şeklinde olmaktadır.

Yakın tarihimiz göz önüne alındığında, yaşayanlar veya bir şekilde ilgilenenler bilmektedir ki bu uluslararası şirketler ekonomik çıkarları doğrultusunda ülkeyi terör krizi, ekonomik kriz, siyasi kriz, eğitim krizi, Tarikat krizi, Dini kriz, Tarım üretimi krizi vb. gibi birçok krizlere sokmuşlar ve bu krizlerden devamlı uluslararası şirketler ve ülke içindeki bağlantıları karlı çıkmış ve biz sade vatandaşlar hep bir şeylerimizi kaybetmişizdir.

Bu şirketler bazen işleri o kadar fütursuzca icra etmektedirler ki ülke içinde darbe bile yapmaya kalkışa bilmektedirler. Bunun en yakın örneği FETÖ darbe tertibi şeklinde görülmektedir.

Bu duruma gelinmekte ülkede yaşayanların suçu yok mudur? Tabii ki esas suçlu onlardır.Kendileri de kolay yoldan zengin olmak iyi yaşamak bunun içinde çalışmadan bu imkanlara sahip olmak istemektedirler.

Kimse çalışmak istemiyor ama her şeyinde en iyisine sahip olmak istiyorlar bunun için her yolu mubah görüyorlar. Tatbiki bu duruma Üst akılda çanak tutup yozlaşmışlık ve boş vermişlik pompalamakta insanlar ne kadar çaba sarf ederlerse o kadar daha batmaktadır.

Şu andaki durumumuza bakarsak ülkede bulunan tüm vatandaşların bankalara olan borçları gelirlerinin çok üzerine çıkmış, bu durum artık kanıksanmış borçsuz yaşam düşünülmez olmuştur.

Olayın bir başka acı yanı da bu bankaların yaklaşık yarısı uluslararası şirketlerin olmasıdır. Bizlerde sanıyoruz ki bu bankaların bizlerin ulusal bankaları olduğudur. Olayın bir başka vahim yanı bu üst akıl önceden sadece devletleri borçlandırarak istediği işleri yapmaya çalışıyordu şu anda direk vatandaşları da borçlandırarak toplumsal olarakta istediğini yaptırma durumuna gelmiştir.

Vatandaşların kurmuş oldukları sivil toplum örgütleri de tamamen vatandaşa hizmet etme misyonundan çıkmış vatandaşı sömürme durumuna gelmiştir. Bunların en önemlilerinden biri tarım sektörü açısından Ziraat odaları V.B. gibi örneklerdir.

Burada üyelerin ve vatandaşlarında çok suçu bulunmaktadır. Sorumluluklarını yerine getirmeme ve denetlememe gibidir. Sadece bu kuruluşların başında bulunanlar genel kuruldan genel kurula lütfederlerse üyelerini çağırmakta üye oyunu kullanmakta tekrar arkasına bakmadan geldikleri yere giderek sorunlarıyla uğraşmaya devam etmektedirler. Hiçbir üye hesap sormamakta talep kâr olmamakta baskı oluşturmamaktadır.

Bu durum devlet yönetiminden, siyasi partilere, sivil toplum kuruluşlarına kadar sirayet etmektedir. Her vatandaş çok küçük bir bedel karşılığı kendi geleceğini de çocuklarının geleceğini de boş vererek satmaktadır.

Uluslararası şirketlerinde istediği budur siz sadece onlara Pazar olun ve onlar için çok düşük ücretlerle üretin. Bunun karşılığında onlar size hiçbir şeyde vermeyeceklerdir siz yine dertlerinizle baş başa kalacaksınızdır.

Bu arada ülkede bulunan vatandaşlar ilkin kültürlerini sonra ahlaklarını kaybetmeye başlar daha sonra ekonomilerini sonrada ülkelerini kaybetme durumuna gelirler.

Bu çıkmazdan kurtulma yolu ilkin kültürümüze sahip çıkacağız.Ahlakımıza sahip çıkacağız. Devletimize sahip çıkacağız. Malımıza sahip çıkacağız.Borçlanmayacağız, hak etmediğimiz şeyleri talep etmeyeceğiz kendi yağımızla eskisi gibi kavrulmaya başlayacağız.-

Kurmuş olduğumuz devlete ,Kurmuş olduğumuz siyasi partiye, kurmuş olduğumuz sivil toplum kuruluşlarına sahip çıkacak talep kâr olacak ve hesap soracak duruma gelip ısrarla uygulayacağız. Yapılan yanlışlıkları veya aksaklıkları hiçbir vicdan azabı duymadan gerekli olan mercilere bildirmekten imtina etmeyeceğiz. Düşüneceğiz bizim karşı çıkmadığımız yanlışlık veya hata bizim kendimizden giden bir değerdir. Bu bazen para, bazen mal, bazen sağlık, bazen gurur, bazen namus tur.

Uluslararası şirketlerde bizlerden Kültürünü yitirmiş, adaletini yitirmiş, ahlakını yitirmiş, namusunu yitirmiş, şerefini yitirmiş en sonunda devletini yitirmiş bireyler olmamızı istemektedirler. Biz den istedikleri tamda budur. Bunu meydana getirebilmek için ellerinden geleni yapmaktadırlar ve her yolu mubah görmektedirler ve bizlerinde katkıları ile başarmaktadırlardır da.

Bizlerin sorunu bu organizasyonlara meydan verecek miyiz? yoksa dur deyip bedelini ödeyerek bunlara köle olmamaya karar verecek miyiz?Vermemiz gereken karar budur.

AHLAK DÜZENİ SAĞLAM OLMAYAN VE SOYGUNCULARIYLA BAŞA ÇIKAMAYAN BİR TOPLUM- RUHUNDA ARTA KALMIŞ BARBARLIK DUYGUSUNUNDA BASKISIYLA SOYGUNCULARINA KARŞI HAYRANLIK DUYAR.                  Andre MAURAS -İngiliz Tarihçi

Elektronik Posta:

 yoleriismail160@gmail.com

İnsanlar genç iken fırsatları varken birçok şeyin farkında olmuyorlar. Kaçırdıkları güzelliklerin eksikliğini duyunca onları özleyince farkına varıyorlar. Pişmanlıklar yaşıyorlar ama elden de bir şey gelmiyor.

İnsanlar bazı şeyleri yapabilme fırsatları ellerinde olduğu zaman sanıyorlar ki o yapmadıkları şeyi ne zaman isterlerse yapabilirler ama zaman çok hızlı geçiyor ve yapmak istediğiniz o şey sizlerden o kadar uzaklaşmış oluyor ki onu istesen izde yapamazsınız işte o dakikada pişmanlıklar yaşanmaya başlanıyor elden bir şey gelmiyor.

Hayatı yaşarken yaşamın hakkını vermek gerekiyor mümkün olduğunca hayatın bizlere bahşetmiş olduğu güzellikleri fark edip tadını çıkararak yaşayalım.

Bu hafta sonu mübarek Kurban Bayramı bunu fırsata çevirme zamanı bu özel, mübarek ve neşeli günleri değerlendirelim.

Büyüklerimize en azından en yakın büyüklerimize telefonla, mesajla veya sanal ortamda kutlama mesajları değil biraz zahmet edip giderek onları sevindirelim.

Birde evimizde durup bizden küçükleri ağırlayalım onlara özel olduklarını ve sevilip sayıldıklarını hissettirelim.

Mümkün olursa hazır tatlı şeker almayalım oturup kendimiz zahmet edip bir tatlı yapmaya çalışalım önemli değil en basit bir tatlı bile olsa evinize gelen misafire onun için uğraştığınızı ve ona değer verdiğinizi gösterin. Böylece onların sağlıklarında korumuş olursunuz bu bile onlara verdiğiniz değerin en bariz göstergesi olacaktır.

 Annenizi babanızı ziyaret onlara küçük bir hediye ve akabinde büyüklerinize ziyaret onları mutlu edecektir burada en önemli şey karşınızdakine o nu sevdiğinizi düşündüğünüzü göstermek onları mutlu etmek ve mutlu olmaktır bu fırsatlarda elinizden bir kere kaçtıktan sonra ne kadar uğraşıp para harcasanıza bir daha o şansınız olmayacaktır bu mutluluğu yaşamak için ne kadar para harcamak gerektiğini düşündünüz mü bütün dünya sizin olsa bu şansı bir daha elinize geçmeye bilir. Belkide önümüzdeki bayram onlar olmaya bilir veya siz olmaya bilirsiniz.

Bu bayram gelin tatile gitmeyelim, büyüklerimize gidelim evimizde oturup küçüklerimizi bekleyelim hatta onları arayarak davet edelim beklediğimizi bildirelim bu bizlerden hiçbir şeyi eksiltmeyecektir belkide birkaç defadan sonra onlara alışkanlık yaptıracak devamı gelecektir.

Bu gibi farkında olmadığınız küçük mutlulukların değeri nedir? birde bunları yapmayıp yapmak istediğiniz zaman yapma olanağınızın da olmaması ve böyle bir şansın olmadığında bilmek.

Bugün babanızla, annenizle, eşinizle, çocuklarınızla ve hatta dostlarınızla ’’seni seviyorum ’’ deyin ve bayramlaşın. Onları şaşırtın hatta hüzünlendirin, belki sevinçten ağlatın ama şunu bilin ki belkide sizin veya onların bundan sonraki bayramı görme şansları olmayacak sizler böyle bir şansınız varken kendini zede bu şansı verin.

Hepinize iyi bayramlar.

Köyün Demirci Çingenlerinden Selahattin evlendi. Karısı ile birlikte köyde yaşıyordu. Köyde demirci ustalığı yapıyor karısı ile beraber iyi kötü geçinip gidiyordu. Köyün işleri bitip boş kaldığı zamanlar satmak için saçayak,maşa,faraş,pulluk demiri gibi eşyalar yapıyor birikince de köylere götürüp satıyordu.

Selahattin bayağı zamandır yapıp biriktirmiş olduğu saçayak,maşa,faraş,pulluk demiri gibi eşyalarını satmak için kaynatasının köyüne eşeği ile beraber gitti.

Getirdiği öte beriyi sattı. Eşyaları satmaya uğraşırken akşam oldu kaynatasında yatıya misafir olarak kalmak zorunda kaldı.

Selâhattin’igüler yüzle karşıladılar hoş beş ettiler eşeğini uygun bir yere çektiler, önüne ot su koydular.

Selahattin kaynatasınla sohbet ederken kaynanası akşam yemeğini hazırladı.Beraber akşam yemeği yediler sohbet ettiler vakit geç olunca odanın birine yatakserip Selâhattin’i yatırdılar.

Sabah oldu hep beraber kalktılar Selâhattin’in kaynanası tarana çorbası pişirdi içine ekmek doğrayıp çala kaşık yediler. Biraz daha oyalandıktan sonra Selâhattin köye gitmek için yola çıktı.

Akşamüzeri köye ulaştı, karısı Selâhattin’i karşıladı eşeğe baktıktan sonra hava kararmaya yakın sofra indirdi beraber yemeklerini yemeğe başladılar.

Kadın Selâhattin’e “Selahattin babam anam nasıl bir yaramazlıkları yok muiyiler mi ? diye sordu.

Selahattin “İyiler Marı”

Kadın “Sana nasıl davrandılar?

Selahattin  “Bana itibar ettiler sofra açtılar, yatak serdiler” dedi.

Kadın “Akşam altına ne serdiler?”dedi

Selahattin  “Çuval serdiler marı”

Kadın “Akşam Üstüne ne serdiler?” dedi.

Selahattin “Çuval serdiler marı”

Kadın öğünerek benim bubamdada ne çok Çuval varmış dedi.

Selahattin “Altı üstü bi Çuvaldı marı” dedi

Kadın bön bön bakarak “O nasıl şey?” dedi

Selahattin “Ne olacak marı Çuvalın içine girip yattım” dedi.

Halim Efendi çay içmeyi çok seviyordu. Sabah yataktan kalktığı gibi hemen karısı çayı demliyor, halim efendi kalkana kadar çayı hazır ediyor halim efendi kalktıktan sonra ince belli çay bardağını eline alıp demliğin başına oturuyor.  Demlik bitene kadar başından kalkmıyordu. Akşama kadar bazen beş demlik kadar çay içtiği oluyordu.

Birde halim efendi çayını şekerli seviyordu, buda vücuduna fazla şeker almasına sebep oluyordu. Bunun için doktor suni tatlandırıcı kullanmasını salık vermişti. Halim efendi de bunun için suni tatlandırıcı kullanıyor eczaneden 10-15 kutu birden suni tatlandırıcı alıyor ve bunlarla idare ediyordu.

Bir gün yine tatlandırıcı almak için iş yerinden çıkıp eczaneye gitti 15 kutu tatlandırıcı aldı. İş yeri yakın olduğu için poşete koydurmadan işyerinin yolunu tuttu yolda gelirken bir köşede dilenci bir kadın oturmuş dileniyordu.

Tam Halim Efendi yanından geçerken.

Bey efendi bey efendi dedi.

Halim efendi – “Buyurun dedi

Dilenci kadın- “Onlar sakarin‘mi diye sordu?

Halim efendi “He Sakarin” dedi.

Dilenci kadın: “Bendede şeker var bir kutu bana da versene” dedi.

Halim efendi kadına tepeden bir bakış yaptı hiçbir şey demeden sağ elini yumruk yapıp orta parmağını havaya kaldırarak  “Al sana sakarin” dedi.

Kadın şaşkın şaşkın baka kaldı.

Salgın başladıktan sonra ve devletin şahısları salgından koruma tedbirleri almaya başlaması şahıslar olarak bizlerin salgının ekonomik ve sosyal boyutlarıyla yüzleşmek zorunda olduğumuzu ortaya çıkarmıştır.

Bireyler ve aileler son yıllarda hiç böyle bir felaket başlarına gelmeyecekmiş gibi yaşamaya başladılar ve bu tip yaşam alışkanlık haline gelmiş bulunmaktaydı.

Şahıslar normal zamanlarda aşırı borçlanmışlar ve bu borçlanma şekli bankalara ticari kredi,konut kredisi ve ihtiyaç kredisi şeklinde olmuştu.

Büyük boyutlarda salgının olması şahısların harcaya bilecekleri birikimlerinin bulunmaması ve borçların tahsilinin devam etmesi, işten çıkarmalar, İş’e gidememe ve iş yerlerinin kapalı olması gelirlerin yok olması ve belirsizlik şahıslarda psikolojik ve sosyolojik travmalara sebep olmuştur.

Özellikle şehirlerde yaşayan aile ve şahısların belediyelere ve devletin yardım fonlarına olan aşırı taleplerinden böyle bir birikimsizlik ve yetersizliğin olduğu bilgisi ortaya çıkmaktadır.

Görünen o ki ailelerin ve bireylerin böyle salgın, felaket, kırız anlarında hayatlarını birkaç ay bile devam ettirecek birikimleri ve gıda stokları olmadığı ortaya çıkmıştır.

Aileler ve bireyler salgın hastalığın sonlarına geldiğimiz bu günlerde bundan sonra oluşacak salgın hastalıklarda ve felaketlerde yaşamlarını sürdürmek için ne yapmaları gerektiği konusunda düşünüp çareler oluşturmaya başlamaları gerekir.

İnsanların daha çok çalışıp daha fazla üretip daha az harcayarak ilk önce borçlarını ödeme ve başka borç yapmamayı yaşam şekli durumuna getirmeye başlamalı ve mümkün oldukça tasarruf etmeyi öğrenmelilerdir.

Her aile ve birey en az üç ay hayatlarını devam ettirecek kuru gıda stokları yapıp stoklu yaşamayı öğrenmelidir.

Maazallah daha feci bir salgın veya felaket olmuş olsa idi ve hiçbir şekilde dışarıya çıkma imkânımız olmasa idi devlet insanlara yardım ulaştırana kadar birçok kişi açlık ve susuzluktan ölebilirdi.

Hayat bilgisayar, cep telefonu ve televizyonla devam etmediği öğrenilmiş, hayatın devamı için yeme ve içmenin gerekli olduğu anlaşılmıştır.

Bir örnek vermek gerekirse herhangi bir şehirde su şebekesinde oluşacak herhangi bir sorun veya sabotaj sonucu bir hafta kadar su konutlara verilmese hangimizin evinde bir haftalık su stoku bulunmaktadır.

Bundan sonra çok çalışmalı az harcamalı çok tasarruf etmeli gıdamıza ve suyumuza sahip çıkmalı stoklu yaşamayı öğrenmeli hemen bu şekilde yaşamaya başlamalıyız.

Bu şekilde yaşamayı öğrenemesek salgın ve felaketlerden kurtulsak bile açlık ve susuzluktan ölebiliriz.

Bu salgın bizlere bunları da öğretmiştir.

Küçük Ali çok yaramaz ve kıpır kıpır bir çocuk tu. Çocuklarla kavga eder, büyükleri taşlar, meyve ağaçlarına çıkar meyve koparır, bostanlara dalar, sebzeleri koparır, köye gelenleri taşlar. Bazen kafalarını da taşla delerdi velhasıl bütün köyü bıktırmıştı.

Annesi babası Ali’nin bu yaramazlıklarından bıkmış ona bazen nasihat vererek bazen dayak atarak onu bu huylarından vazgeçirmeğe çalışıyorlardı.

Annesi ile küçük Ali bir gün başka köyde bulunan teyzesini ziyarete gittiler.

İki kardeş görüştüler sarılıp öpüştüler beraber sohbet etmeye başladılar Ali annesinin dizinin dibine oturmuş uslu uslu sesini çıkarmadan duruyor onların konuşmalarını dinliyordu.

Teyzenin Ali yaşlarında bir oğlan çocuğu vardı, çocuk teyzesinden de yüz bularak şımarıyor yaramazlık yapıyordu. Anne çocuğuna yapma etme diye yalvarıyor çocuk daha fazla şımarıyordu.

Teyze Ali ye bakarak “Allah’ım bana da Ali gibi uslu bir çocuk verseydin ya” deyip çocuğuna bağırdı.

Ali’nin annesi kardeşine hemen “Sus ağzından yel alsın sen onun öyle durduğuna bakma marı” dedi.

Köyde delmedik Çingene kafası bırakmadı. Biz her gün jandarmaya gitmeye bıktık diyerek eliyle kardeşinin ağzını kapadı.

Teyze bir Ali’ye bir kendi çocuğuna şaşkın şaşkın baka kaldı.

Tüm dünyayı ve ülkemizi de etkisi altına alan virüs salgını dünyaya ve bizlere çok şey öğretmiş ve unuttuğumuz şeyleri hatırlatmıştır.

Bu salgından ve bunun gibi salgınlardan korunma koşullarını düşünürsek, insanların sosyal yaşam ve beslenme şekillerinin değiştiğini, devletlerin değişen ekonomik ve sosyal düzen içindeki ilişkilerin eski kuralları yerine yeni kurallarla değiştirmediğinde görebiliriz.

İnsanların yaşam şekilleri nasıl değişmiştir? İnsanlar son zamanlar da daha bireysel yaşamaya başlamışlar. Genellikle kalabalıkların içinde yalnızlıklarını yok edecek çareler arıyorlar.

Aileler arasındaki sosyal ilişkiler hemen hemen bitme noktasında, komşuluk, arkadaşlık ve akrabalık ortadan kalkma ve bireyselleşme hat safa ya gelmiştir.İnsanlar yalnızlıklarını gidermek ve bir şeyler paylaşamamanın sıkıntısını hafifletmek için kendilerini büyük alışveriş merkezine, kahvehanelere, birahanelere, bar ve meyhanelerde zaman geçirmeye başlamışlardır.

 Bu tip hastalıkların bulaşma yerlerininseen önemlisi toplu bulunan yerler olmaktadır.

Ne yapmamız gerekiyor?Evimizde kalacağız akrabalarımızı ve komşularımızı ziyaret edeceğiz.Elektronik cihazların başında boşuna saatler harcamadan park ve bahçelerde yürüyüşlere çıkacağız ve böylece sporumuzu da yapmış olacağız velhasıl doğru dürüst sosyalleşeceğiz.

İnsanların yönetim ve yaşam şekillerinindeğiştirilmemesi bu tip bulaşıcı hastalıkların hızlı yayılmasını sağlamaktadır. Örneğin sabah işinize okulunuza gitmek için otobüse, dolmuşa veya tramvaya bindiğinizde insanlar iç içe ağız ağıza burun buruna tam hastalığın bulaşma zemin oluşturuyorlar.

Okullar da binlerce öğrenci aynı çatı altında, çok sıkışıksınıflarda yan yana 50 -60 öğrenci, aynı masada 2-3 öğrenci diz dize baş başa eğitim görmeğe çalışıyorlar.

Hapishaneler bu örnekten farklı değil sinemalar, tiyatrolar,konferans salonları, bankalar vb. yerler ve mekanlar.

Bu gibi mekanlarda ve toplu ulaşım araçlarındaki bulunma düzeni, devletin kanun ve yönetmeliklerle düzenleme gereğinidoğurmuştur.

Beslenme şekillerinin değişmesi hazır gıda tüketimide hastalığın yayılmasında etkili olmuştur. Vücudunun savunma sistemi düşük olanlar hastalığa daha çabuk yakalanmış ve kurtulma şansları daha az olmuştur.

Sabah kahvaltıları hemen hemen kalmış, bazen onun yerine İş’e ve okula giderken simit, poğaça veya bisküvi gibi hazır gıdalar almıştır.

Bu salgından sonra sabah kahvaltıları eskisi gibi evde yapılan çorba, ıhlamur çayı,ev yapımı peynir,ev yapımı yoğurt, doğal yumurta ve bunun gibi şekillerde olmak zorundadır.

Öğle ve akşam yemekleri eskiden olduğu gibi evde ve aile bireyleriyle birlikte sofrada yenmeli ve ev yapımı olmak zorundadır.

Salgın en çok gelişmiş ülkeleri vurdu sebebi beslenme şekillerinin değişmesi, vücudun bağışıklık sisteminin zayıf olması hastalıklara direnememesidir.

Gelişmiş ülkelerde sabah kahvaltısında kahvaltılık cips veya benzeri şeylerin tüketilmesi, öğle yemeklerinin hazır sandviçveyahamburgerlerle yapılması, akşamları hazır gıdaların ısıtılarak tüketilmesi şeklinde olması hastalığın yayılmasında ve ölümcül olmasında birincil etken olmuştur.

Sonuç vücutlarda çökmüş bir bağışıklık sistemi ve kaçınılmaz son.

Sonuç olarak bireyler bu tip salgın hastalıklardan korunma şanslarının olmadığını bilmeleri gerekir.Kendi sosyal yaşam şekillerini, beslenme şekillerini ve değişimi talep etmeliler.

Devlet’ten çıkaracağı kanun ve yönetmeliklerle toplu yaşam alanlarında yaşam şartlarını sosyal etkileşim şartlarını göz önüne alınarak yeniden düzenlenmesini ısrarla talep etmelilerdir. Kaliteli bir yaşamı kendileri oluşturmak için ellerinden geleni yapmalılar, yapamayacakları toplu yaşam koşullarının iyileştirilmesi için yönetimden talep kar ve ısrarcı olarak şartların iyileştirilmesini talep etmelilerdir.

Aksi taktirde önceden kırımkango, kuş gribi, domuz gribi bugün covid 19 yarın kim bilir ne?

Enerji Piyasası Düzenleme Kurumu (EPDK) Başkanı Mustafa Yılmaz, "mevzuata aykırı sürelerde fatura düzenlendiği" gerekçesiyle İBB iştiraki İGDAŞ hakkında soruşturma başlattıklarını açıkladı. Bu haberin yarattığı algıya baktığımızda ise fatura bedellerini olması gerektiğinden daha yüksek düzenlediği şeklinde oldu. Öncelikle dağıtım şirketleri tedarik ettikleri doğalgazı herhangi bir karjı marjı koymadan tüketiciye yansıttıkları için doğal gaz fiyatlarındaki bir artışın zaten İGDAŞ'a ek bir  katıkısı olmamakla birlikte diğer dağıtım şirketlerinden farklılaşmasına da imkan yoktur. Bununla birlikte benzer fatura yükselişleri elektrik fiyatlarında da gözlemlenmesine rağmen herhangi bir tüketici şikayeti yapılmaması veya herhangi bir elektrik dağıtım şirketine soruşturma açılmaması da ayrıca ilgi çekici bir durum.

Doğal Gaz Piyasası Değer Zinciri

Tüketicilerin çoğunun gözden kaçırdığı konu doğal gaz fiyatlarına zam geldiği zaman bu zam dağıtım şirketleri tarafından karar verilen veya uygulanan bir durum değildir. Öncelikle kısaca doğal gaz dağıtım faaliyetinde sonrasında kesilen faturanın maliyet kalemlerine  ve bu maliyet kalemlerinin çıktısı oldukları alt pazarların işleyiş mekanizmasına kısaca bir bakalım.

Doğalgaz dağıtımı rekabete açık olmayan bölgesel tekel olarak tanımlanmış ve dağıtım şirkelerinin tarifeleri EPDK tarafından düzenlenmektedir. Doğal gaz dağıtım şirketleri doğal gazın ticaretini değil, dağıtımını ve taşımasını yaptıkları için doğalgaz fiyatlarındaki artışları direk olarak faturaya yansıtmak (back-to-back) durumundadırlar. Söz konusu doğal gaz tedariği BOTAŞ (piyasanın yaklaşık %85’i) ve özel toptan satış şirketleri vasıtasıyla yapılmaktadır. Dağıtım şirketleri alım fiyatının üzerine EPDK tarafından düzenlenmiş taşıma bedelini eklenerek nihai tüketiciye satılmaktadır. Dağıtım bölgesi dahilindeki serbest tüketici statüsünde olan kullanıcılara satış yapan toptan satış şirketleri sattıkları gaz miktarı üzerinden taşıma bedelini dağıtım şirketine ödemektedir. Dağıtım şirketlerinin tüketimden tahsil ettikleri taşıma bedeli ile sisteme yeni bağlanan abonelerden aldıkları bağlantı bedelleri ve proje onay bedeli dışında geliri bulunmamaktadır.

Bununla beraber yeni abonelerden alınan bağlantı bedelleri ve gelir değil yükümlülük olmakla birlikte güvence bedelleri yatırım aşamasında nakit akışına önemli katkıda bulunmaktadır (-ki zaten doğal gaz dağıtım şirketlerini gaz satışından herhangi bir kar payları olmadığı için asıl revaçta tutan bu “cash-cow” durumları ve EPDK’nın belirlediği tariflerle almaya hak kazandıkları reel getiri oranlarıdır. Özellikle son 1-2 yıldır yaşadığımız yüksek enflasyonist ekonomilerde bu tarz garanti reel getirili şirketlerin değeri daha katlanmaktadır.

Doğal Gaz Zamları

Doğal gaza üst üste zamlar geldi. Peki ama neden? Diğer zam gelen kalemlerden farkı var mı? 2017 yılı sonlarından itibaren özellikle özel toptan gaz tedarikçisi şirketler alım fiyatlarının BOTAŞ'ın belirlediği baz satış fiyatından yüksek kalması nedeniyle kontrat büyüklüklerine bağlı olarak önemli zararlar ettiler. 2018 yılında ise birçok özel tedarikçi ellerindeki gazı BOTAŞ'a satarak ayakta kalmaya çalıştı ve sattı da. Ha böyle olunca piyasadaki zararın büyük kısmına BOTAŞ katlandı. Bu zarar da varlık fonu içerisinde bir şekilde ertilemedi. Burada belirleyici olan BOTAŞ'ın Gazprom’dan gazı kaça aldığı ve dolaylı etkenler de bizim Rusya ile olan ilişkilerimiz, petrol fiyatları ve gazpromun gaz fiyat modelindeki diğer değişkenlerdir.

Grafikteki dönemlere dikkat edersek özellikle seçim dönemlerinde gaz fiyatlarına zam veya düzeltme yapılması gerekirken popülist politikalar nedeniyle herhangi bir artış yapılmadığı ve şimdi bu bekletilen zam/düzeltmelerin 4 yıllık seçimsiz dönemde yapıldığını görüyoruz. Halka arz/özelliştirmesi bir türlü gerçekleşmeyen en büyük doğal gaz dağıtım şirketinin hisselerinin büyük çoğunluğunun hala İBB'nin elinde olmasının bu soruşturmalarla bir ilgisi olup olmadığını ve İGDAŞ’ın özelleştirmesinin kısa zamanda tekrar gündeme gelip gelmeyeceğini ise zaman gösterecek fakat fatura artışları sorgulanırken yukarıda açıklanan değer zinciri kapsamında yorumlanması daha objektif ve doğru sonuçlar elde edilmesine yardımcı olacaktır.

<img alt="atatürk iş bankası ile ilgili görsel sonucu" src="https://www.kirklareligazetesi.com.tr/images/Ads%C4%B1z.png" style="width: 605px; height: 487px;" /><a name="_GoBack"></a>

Türkiye ekonomi ve finans sistem ve kültürünün baştan yaratılabilmesi için bir kitap taşımam gerekse bu Adam Smith’in Ulusların Zenginliği(Wealth of Nations), Keynes’in İstihdam, Faiz ve Para Genel Teorisi (The General Theory of Employment, Interest and Money) veya Samuelson’un Ekonomi’si (Economics) değil Atatürk’ün Nutuk’u olurdu.

Belki bu şekilde politika yapıcılar IMF gibi kurumlardan ithal ettikleri politikalar yerine var olan koşullara ve kendi yaşadıkları coğrafyaya uygun politikalar geliştirmesini de benimseyebilirlerdi...

“Efendiler, Bize karşı yapılan rekabet gerçekten, çok gayri meşru, gerçekten yok edici idi. Rakiplerimiz bu davranışlarıyla gelişmeye elverişli sanayiimizi de öldürdüler. Tarımımıza da zarar verdiler. Ekonomi ve maliyemizin gelişmesi ve olgunlaşmasını önlediler.” 

“Efendiler, Artık engelsiz ve bağımsız bir hayata atılan Türkiye için, ekonomik yaşamı boğmakta olan kapitülasyonlar yoktur. Ve olamaz. Ekonomik yaşamımızın belirli amaçlara yöneltilmesi ve süratle gelişmesi ve yükselmesi için alınacak önlemler içinde ülkemizde Avrupa rekabeti yüzünden yok edilmiş ve şimdiye kadar gelişmemiş olan tarımsal sanayimizi güçlendirip, modern ekonomik araçlarla donatmayı önemle göz önünde bulunduracağız…”

“… Hükümetlerimizin her medeni devlet gibi dış borçlanma antlaşması yapması gereklidir. Yalnız alınan yabancı borçların, şimdiye kadar Babıalinin yaptığı şekilde ödemeye mecbur değilmişiz gibi amaçsız kullanılması ve tüketilmesine, dış borçlarımızın arttırılmasına ve mali bağımsızlığımızın tehlike altına sokulmasına kesin olarak karşıyım. Biz, ülkede memuriyeti, üretimi ve halkın refahını sağlayacak, gelir kaynaklarımızı geliştirecek yararlı borçlanmalara taraftarız. (1 Mart 1922 Millet Meclisi Tutanak Dergisi D.1, C.18, Sa.2) “

Atatürk’ün sanayi alanındaki teşebbüsleri şöyle sıralanabilir: Bira fabrikası, malt fabrikası, buz fabrikası, soda ve gazoz fabrikası, deri fabrikası, ziraat aletleri ve demir fabrikası, iki adet süt fabrikası, iki adet yoğurt imalathanesi, şarap imalathanesi, iki taşlı eleşktrikle işler değirmen, İstanbul’da bulunan bir çelik fabrikasının %40 payı, iki peynir imalathanesi. Tarım alanında Atatürk’e ait çiftliklerin genişliği ise 154 bin 129 dönümü buluyor. Bütün bunlar millete kaldı. (Doğan Avcıoğlu, Türkiye’nin Düzeni)

Türkiye İş Bankası’nın kurulmasındaki rolü ise sermaye kavramına bakış açısını net bir şekilde ortaya koymaktadır...

”münasip bir isim altında ve anonim şirket olarak bir ticaret ana bankası kurulması...” Bu külliyatın yakın geçmişte ne şekilde özelleştirildiğini hepimiz hatırlıyoruz.(umarım)

Turgut Özal’ı ton ton yanklarıyla, Kastalli’yi beraber olduğu assolistlerle, Kemal Derviş’i ise tenise olan tutkusu ve güzel, zarif yabancı eşi ile hatırlayan milli ekonomi ve finans hafızamız idrak yolları enfeksiyonu içindedir.

Altıyol-Kadıköy Boğası ile Wall Street Boğası karıştırılmamalı, Türk sermaye piyasasının sadece BİST, VİOB ve diğer finansal piyasalara hizmet için var olmadığının hatırlanması gerekmektedir. Unutulduğu takdirde bize doğrudan yatırım yaptıkları için zil takıp oynadığımız çok uluslu şirketler “royalty”, “warranty” gibi sözleşmelerle ülkemizde üretilen artı değeri Seul, Tokyo, Paris gibi şehirleri daha da güzelleştirmek için kendi ülkelerine transfer ederken bize teşekkür dahi etmeyecektir.

Muhtaç olduğumuz kudret damarlarımızdaki asil kanda mevcut mu?...

Netflix’te yeni yayına giren Inside Bill&#39;s Brain: Decoding Bill Gates belgeselini izlerken her yıl Bill Gates’in okuma 
öneri listesinden araklayarak alıp yoğunluktan okuyamadığım kitaplara tekrar baktım ve Gretchen Bakke’nin the 
Grid kitabı tekrar radarıma girdi. Bu kitap özellikle doktora tezime çalışırken bana önemli ölçüde ilham olmuştu. 
Kitapta kültürel antropolog Gretchen Bakke, Amerika Birleşik Devletleri&#39;nin, şebekenin güvenilmezliği nedeniyle 
ülke çapında elektrik üretimi ve elektrik sağlama sistemi olarak gelişmiş dünyaya elektrik kesintilerinde öncülük 
ettiğinin altını çiziyor. Bakke, hatalı ABD şebekesinin gelişimini açıklayarak zorluklarını ana hatlarıyla belirtiyor. 
Örneğin, elektrik sektörünün elektrik depolamak için etkili bir yolu olmadığından üretim ve tüketimin her zaman 
aynı anda meydana geldiğine vurgu yapıyor. Bakke’nin size Amerika’nın gelecekte şebekenin dayanıklılığını nasıl 
artırabileceğini daha fazla anlatmasını isteyebilirsiniz, ama yine de çok fazla alanı kapsıyor. Kitap ABD elektrik 
altyapısında neyin yanlış olduğunu ve nedenini öğrenmek isteyen yatırımcılara, politika yapıcılara ve girişimcilere 
önerir. 
Bu kısa özetin ardından peş peşe gelen elektrik zamlarını ve henüz üzerinde çalışmaya başladığımız enerji 
piyasalarında stokastik modelleme ve finans uygulamaları üzerine olan kitabımızı da düşündüğümüzde bir bu 
yazının enerji ve elektrik piyasaları üzerine olması kaçınılmaz hale geldi. 2018 yılının ağustos ayından bu yana 
doğalgaza ve elektriğe 5’er kez zam yapıldı. Son yıllarda enerji piyasasındaki çarpık yapılanmaya baktığımızda arz 
güvenliği baskısı altında neredeyse her üretim şekline teşvik vererek arz-talep dengesinden kopuk bir piyasa 
dinamiği oluşturuldu. Bu bağlamda da özellikle öncelikle çantacı yatırımcılarla alevlenen sonrasında ise yeni 
getirilen düzenlemelerle regüle edilmeye çalışılan yenilenebilir enerji alanında bankacılık sektörüne baskı 
oluşturacak projeler birikti. 
Özellikle güneş enerjisi projeleri döviz cinsinden 10 yıl sabit getiri sağladığı için enerji sektöründe faaliyet 
gösteriyor olsun yâda olmasın birçok yatırımcının döviz cinsinden de borçlanarak girdiği bu yatırımlar hem teşviki 
veren devlete hem de bankalara oldukça yük olmaya başladı. Gelen elektrik zamları ile de bu yük her yanlış 
kurgulanan yatırım gibi (bknz. köprü, otoyol ve tüneller) vatandaşa paylaştırılmış oldu. Büyük bir izleyici kitlesi ile 
ihalesi yapılan son rüzgâr santrali konsorsiyumunun ise gidişatını merakla takip ediyoruz. 
Peki, ama bu verimsiz piyasa yapısının temel nedenleri nelerdir? 
4 yıllık seçimsiz bir döneme girmemiz nedeniyle zam yolunun Ankara otobanı gibi açık olduğu politik argümanını 
bir kenara bırakıp işin ekonomisine odaklanırsak: 
Prof.Dr. Veysel Ulusoy ile Yeditepe Üniversitesi Finansal Ekonomi bölümü bünyesinde gerçekleştirdiğimiz ve 
International Journal of Energy Economics and Policy’de yayınlanan “Impact of Vertical Integration on Electricity 
Prices in Turkey” adlı araştırmada elektrik üretim miktarı, sistem marjinal fiyatı ve piyasa takas fiyatı verilerini 
saatlik frekansta kullanarak ARx (otoregresif hareketli ortalamalar modeli) ekonometrik modelleri oluşturmuştuk. 
Sonrasında market gücü ve devlet dahiliyetinin etkisini ayrıştırabilmek için “peak” ve “base load” için temsili saat 
dilimleri seçilerek (saat 24:00 ve saat 11:00) kümeleme yöntemiyle modeller tekrar kuruldu. Sonuç olarak YAP- 
İŞLET-DEVRET santrallerin fiyatlar üzerindeki etkisi bu modellerde teyit edildi. 
Kullanılan veri setinde EUAŞ ve TETAŞ’ın sahipliğinde görünen santraller toplam planlana üretimin %40’ını 
oluşturuyor ve bu durum kamunun piyasadaki oligopol market gücünü temsil ediyor.  Normal bir oligopol pazarda 
fiyatlar veya rakiplerle iş birliği yada rekabet gibi stratejik kararları oligopol oyuncular alır ve piyasa takipçileri de 
buna göre pozisyonlanır. Fakat kamunun “merit ordera” dahiliyeti ve BOTAŞ’ın da “take or pay” (al yada öde) 
kontratları nedeniyle çevrim santrallerinin çalışması ile enerji piyasasındaki dikey ve yatay entegre portföyünü 
optimize eden kamu dahiliyeti piyasa yapısını daha da kompleks bir hale getiriyor. 
Diğer önemli sonuçlardan biri ise gün içi işlem piyasalarının açılmasından sonra sistem marjinal fiyatları ile piyasa 
takas fiyatı arasındaki açıklayıcı bağ artıyor ki bu da GİP etkinliğini ekonometrik modellerle desteklenen bir sonuca

işaret ediyor. Birçok farklı model ve sonuçları hakkında detaylı incelemek isteyenler için 
çalışmaya https://www.econjournals.com/index.php/ijeep/article/view/4725/3042 bağlantısından da 
ulaşılmaktadır. Organizasyon bazlı ikili anlaşma miktarları, tedarik yükümlülüğü kapsamındaki

UEÇM, organizasyon bazlı ve kaynak kırılımlı KGÜP, aylık Sıfır Bakiye Düzeltme Tutarı ve GDDK tutarı verilerinin de aralarında bulunduğu veri seti, Şeffaflık Platformu’nun yeni sürümüyle Ekim 2016’da EPİAŞ tarafından kullanıma açıldı. Bu çalışma EPİAŞ’ın yeni veri setini kullanarak uygulama yapan ve akademik bir dergide yayınlanan ilk makalelerden olma özelliğini de taşıyor. Enerji piyasasını incelemeye doğalgaz piyasası ve zamlar ile gelecek yazılarımızda devam edeceğiz.

<ol style="list-style-type:lower-roman;">
	<li value="5">Verimli Bir Sektör Yapısı İçin İkinci Konsolidasyon ve Kaliteli Rekabet</li>
</ol>

Sinema sektörü monopollü rekabet piyasasının özelliklerini taşır. Kısaca tanımlamak gerekirse çok sayıda firma tarafından üretilen ve birbirinin yerine rahatlıkla ikame edilebilen bir grup ürünün, birbirinden farklıymış gibi gösterilmesi sonucu (farklılaştırılmış mallar) her firmanın belirli alıcı grubu üzerinde monopol gücü sağladığı piyasadır.

Piyasanın Özellikleri:

1- Piyasaya giriş-çıkış engellenmiş değildir,

2- Mallar birbirleri ile çok yakın ikamedir,

3- Çok sayıda satıcı n tane alıcı vardır,

4- Her bir firmanın önemli derecede reklâm masrafı vardır

Piyasadaki düzenleyici, yapımcı, dağıtımcı ve sinema işletmecileri arasındaki mutabakatsızlığa ve bunun yarattığı verimsizliğe baktığımızda yerli bir yatırımcının ikinci bir konsolidasyon ile lidere rakip olabilecek bir oyuncu olarak sektöre girişi sinema sektörünün içinde bulunduğu rekabete adapte olabilmesi için en önemli unsurlardan birdir. Mevcut piyasa yapısında lideri efektif stratejiler üretmeye teşvik edecek bir sinema işletmecileri arası rekabet olmadığı için asıl olması gereken hizmet rekabeti gözden kaçıyor.

<img src="https://www.kirklareligazetesi.com.tr/images/69555499_410422843011654_6418710636825411584_n.png" style="width: 429px; height: 212px;" />

Günümüzdeki sinema bileti ve ortalama büfe fiyatlarına baktığımızda çekirdek bir ailenin ayda bir kere sinemaya gitme maliyeti ile Netflix, Blutv ve Bein Sports gibi dizi, film, yerli içerik ve spor müsabakaları içeriklerinin hepsine birden aylık üye olmak mümkün. Asıl rekabet de giderek çevrimiçi yayın platformları ile sinemalar arasında oluşmakta. Bunun temel nedenlerinden biri de asıl rekabetin olması gereken sinema işletmecileri arasında oluş(a)maması. Şikayetim.com sitesindeki müşteri şikayetlerine baktığınızda hemen her sinema işletmecisi için benzer hizmet temelli şikayetlerin olduğunu görüyoruz. Yeni sinema kanunu uzun reklam sürelerine çare olmuş gibi görünse de hizmet kalitesi asıl önemli problem.

Mevcut şehir hayatında hem maliyet hem de ev konforunda içerik izleme imkânı sunan çevrimiçi yayın platformlarına karşı tüketiciyi evinden çıkarıp sinemalara getirecek olan temel unsurları ayrıcalıklı içerik, hizmet kalitesi, salon altyapısı olarak özetlemeye çalışırsak bu unsulara uygun içerik gösteriminin bütün bir yıla yayılamamasından kaynaklı sürdürülebilir bir iş döngüsü oluşamamaktadır.

<ol style="list-style-type:lower-roman;">
	<li value="5">Yanlış Stratejilerin Maliyeti Tüketiciye Yüklenmemeli</li>
</ol>

Menderes Utku ve Muzaffer Yıldırım tarafından kurulan, Türkiye'de yüzde 45 pazar payı ile lider konumda olan Mars Cinema, 2016 yılında 800 milyon dolara Güney Koreli CJ CGV Co’ya satılmıştı. 2001 yılında kurulan Mars Cinema Group, 2015 yılı itibariyle 32 ilde 83 sinema ve 736 perde sayısına ulaşarak Türkiye sinema sektörünün gelişimine önemli katkı sağladı. Yılda 60 milyon adet biletin satıldığı Türkiye’de yayınlanan yabancı filmlerde yüzde 55, yerli filmlerde ise yüzde 38 pay alan şirket, 2005’te Tepe Cinemaxx Grubu’nu, 2010’da da AFM Sinemaları’nı satın almıştı.

Dünyanın önde gelen sinema zincirlerinden CJ CGV, Güney Kore, Çin, Amerika Birleşik Devletleri, Vietnam, Endonezya ve Myanmar’ın ardından Türkiye’de de faaliyete geçti. Thomson Reuters’da yayınlanan Mirae Asset Daewoo Research’un analist raporuna baktığımızda işlerin CJ CGV için son 3 yılda çok da iyi gitmediğini görüyoruz.  Rapora göre CGV Mars Cinema Group’ un güncel makul değeri satın alma değerinin yarısına kadar düşmüş durumda.

Son yıllarda yapılan yatırımların amortisman maliyetlerinin şirketin Türkiye iş kolu ve genel olarak CJ CGV hisseleri üzerinde oluşturduğu baskı da yine aynı raporda değinilen konulardan bir diğeri. Bu durumu yukarıda bahsettiğimiz talep temelli stratejiler yerine arz odaklı stratejilerin bir sonucu olarak değerlendirebiliriz.

<img src="https://www.kirklareligazetesi.com.tr/images/69300629_955463644806785_1268333997474185216_n.png" style="width: 528px; height: 374px;" />

Box Office Türkiye’nin 18 Temmuz 2019 tarihli haberine göre Türkiye’de en çok sinema salonuna sahip ve dolayısıyla da filme en çok gişe getiren şehri İstanbul. Geniş kopya sayısı ile gösterime giren filmlerin İstanbul'daki gişe payı, genel olarak %32-38 aralığında karşımıza çıkıyor.

Sinema grubu bazında bakıldığında ise 99 sinemanın üçte birinden daha fazlası yani 36 tanesi CGV Mars grubuna ait. Pink'in 12, Site grubunun 8, Avşar sinemalarının 5, Cinemarine grubunun 3, Cinetech, Cinens, Cinemo, Alarko ve Erler Film'in 2 şer salonu bulunmakta. Prestige ve Özdilek'in ise, İstanbul'da 1'er salonu var.

Aşağıda Box Office Türkiye’den aldığım İstanbul bilet fiyatları özetini görebilirsiniz.

<img src="https://www.kirklareligazetesi.com.tr/images/70155075_2670958802964394_7601329271893655552_n.png" style="width: 385px; height: 244px;" />

Bu beklenti farkının yüksek büfe fiyatları ve bilet fiyatları ile müşterilere yüklenmeye çalışılmasının ise doğru bir yöntem olduğunu düşünmüyorum ki var olan müşteri algısı da bunu destekliyor.

<ol style="list-style-type:lower-roman;">
	<li value="5">Neden Yerli Yatırımcı?</li>
</ol>

Yazıyı daha fazla rakama boğmamak adına sözel devam edersek Türkiye sinema sektörü mevcut yapısında yerel filmlerin daha çok izlendiği bir dinamiğe sahiptir. Bu nedenle sinema işletmecilerinin yapımcıları iyi anlaması, müşteri taleplerini iyi analiz etmesi ve düzenleyici kurumlarla olumlu diyaloglar kurarak sektöre içinde bulunduğu rekabetçi ortamda ek yük bindirmemesi gerekir. Sadece arz odaklı ve ana hissedarlarının başarılı oldukları ülkelerdeki stratejileri doğru analiz etmeyip herhangi bir yerel uyarlamaya tabii tutmadan müşteriye dikte ettiklerinde içinde bulunduğumuz ortam ile karşı karşıya kalıyoruz.

Buradaki yerli tanımlamamızı dar anlamda mensubu olunan ülke olarak görmemek lazım. Türkiye’de faaliyet gösteren, tüketiciyi anlayan, müşteriyi odağa koyan ve yerelleşebilen her yatırımcı yerel yatırımcı olarak tanımlanabilir. <a name="_GoBack"></a>Belki diğer çok uluslu şirketlerin faaliyet gösterdikleri üretim sektörü gibi matbu süreçlere tabi sektörlerde tek bir strateji bütün iştirakler ve ülkelerde herhangi bir yerel uyarlamaya ihtiyaç duyulmadan takip edilebilir fakat sinema gibi faaliyet gösterilen ülkenin kültürel kodlarıyla birebir ilintili bir sektörde daha müşteri odaklı bir stratejinin uygulanması gerekir. Bu nedenle yerel bir yatırımcının sektörü konsolide ederek ikinci büyük oyuncu olarak sektöre girişi sinema sektörü için en hızlı çözüm yolu olarak öne çıkıyor. Aksi halde arz-talep arasındaki bu mutabakatsızlık özellikle yerli sinemanın geleceği açısından büyük risk taşıyor.

Sinema sektörü 2019 yılında patlamış mısır ve yapımcı payı tartışmaları sonrası yılbaşında beklenen büyük yerli yapımların gösterim tarihlerinin yılsonuna ötelenmesi sonucu ciddi bir yapısal dönüşüm yaşadı, yaşamaya da devam ediyor. Sektörün içsel sorunlarının yanında ülke ekonomisinin de içinden geçtiği türbülans bugüne kadar sektör oyuncularının izledikleri yanlış stratejilerin de etkisiyle çözümü zaman alacak bir düğüme dönüştü.

<img alt="sazan sarmalÄ± netflix izle ile ilgili gÃ¶rsel sonucu" src="https://www.kirklareligazetesi.com.tr/images/1(8).png" style="width: 611px; height: 344px;" />

Box Office Türkiye verilerine göre ilk 29 hafta ve 3 günlük dönemi temel alarak 2019-2010 yılları arasını karşılaştırdığımızda geçen yıla göre seyirci sayısındaki %33’lük azalış ve ortalama bilet fiyatlarındaki %24’lük artış dikkat çekiyor. Organize İşler Sazan Sarmalı ise gösterime girdikten iki hafta sonra Netflix’te de gösterime girmesine rağmen temel alınan dönemde en çok izlenen film. Sadece bu istatistik ve dinamiğe baktığımızda bile sorunlu sektör yapısı hemen göze çarpıyor.

<img src="https://www.kirklareligazetesi.com.tr/images/2(5).png" style="width: 644px; height: 181px;" />

Detaylarla devam edelim. 2018 yılında toplamda 638 film gösterime girmişken bunların ilk 100 tanesi toplam hasılat ve seyirci sayısının %80’inini oluştururken 1 milyon seyirci barajını aşan 11 film ise toplam hasılatın %38 toplam seyirci sayısının ise %39’unu oluşturmuş.

<img src="https://www.kirklareligazetesi.com.tr/images/3(3).png" style="width: 460px; height: 87px;" />

<ol style="list-style-type:lower-roman;">
	<li value="5">Sinema Sektöründe Değer Zinciri Yeniden Analiz Edilip Talebe Göre Arz Oluşturulmalı</li>
</ol>

Sektördeki değer zincirini yapımcı-dağıtımcı-sinema işletmecisi olarak genel olarak üçe ayırırsak dağıtımcı tarafı sektörün yapısı ile de ilgili önemli ipuçları veriyor aslında. 2018 yılında seyirci sayısına göre CGV %39, CJNET BKM sayesinde yeni girdiği pazarda %13, UIP ise Disney içeriklerinin sırtlamasıyla 22% pazar payına sahiptir. 

<img src="https://www.kirklareligazetesi.com.tr/images/4.png" style="width: 994px; height: 421px;" />

Sektörün değer zincirinde sinema işletmecileri ayağına baktığımızda ise Cinemaximum (CGV Mars’ın) pazardaki salon sayısının %24’üne, ekran sayısının %33’üne koltuk sayısının ise %39’una sahip olduğunu görüyoruz. Yani pazar lideri sadece sinema sayısı olarak değil bu sinemaların büyüklüğü sayesinde pazarın %39’unu arz eder durumda. Sektörün ikinci ve üçüncü büyükleri Avşar ve Pink’i topladığınızda bile nerdeyse Cinemaximum’un yarısı kadarlık bir Pazar payına ulaşıyor. Fakat önemli olan sahip olunan pazar payının ne kadar verimli kullanıldığı. Analiz edersek:

Temel sıkıntıda burada ortaya çıkıyor aslında. Sinema sektöründe özellikle 2016 yılından beri çok arz odaklı bir strateji izleniyor. Inovatif formatlı sinema salonları, sinemaların büfe alanındaki mimari tasarımlar ve birçok farklı ilde açılan sinemalara ve performanslarına baktığınızda sektörde talep fonksiyonunun çok iyi analiz edilmediği, anlaşılmadığı ve buna göre strateji üretilmediği göze çarpıyor.

<img src="https://www.kirklareligazetesi.com.tr/images/5(2).png" style="width: 707px; height: 408px;" />

Patlamış mısır ve yapımcı payları tartışması sonrası yeni sinema kanununun 1 Temmuz’dan sonra geçerli olması nedeniyle Karakomik filmler, Recep İvedik gibi beklenen yerli filmlerin sene sonuna doğru kaydırılması sonucu 2019'un ilk yarısında sinemaya giden izleyici sayısı neredeyse yarı yarıya düştü. Basitçe bazı belirleyici içerik ve filmleri kullanarak sinemada sektöründeki talebi üçe ayırırsak aşağıdaki şemadaki gibi gruplayabiliriz. İlk segmenti 2019 yılındaki Avengers: Endgame’in 2,4 milyon seyirci sayısına ulaşması ile zirve yapan “geek” seyirci kitlesi olarak tanımlarsak ortalama 1.1 milyonluk yılda en az 4-5 kere sinemaya giden ve büfede de para harcayan, fiyat esnekliği düşük, içerik duyarlılığı yüksek bir talepten söz edebiliriz. Bu kitle genel hatları ile kültür seviyesi yüksek, genç nüfusun yoğun olduğu ve herhangi bir platformda (sinema, ücretli internet yayını yapan TV operatörleri vb.) film izleme kültüre sahip yoğun tüketim yapan bir kitle olarak öne çıkıyor.

<img src="https://www.kirklareligazetesi.com.tr/images/6(1).png" style="width: 990px; height: 599px;" />

Aşağıdaki şemada ise birbiriyle bütünleşik çalışması gerekirken neredeyse hiç diyaloğu olmayan herhangi bir ölçek ekonomisi oluşturabilecek iş birliğinin henüz yapılamadığı geek-ekosistemi’ni görebilirsiniz. Bu eko-sisteme sahip olan sinema işletmecisi katma değerli müşteri odaklı hizmet gamına hızla ulaşabilir. 

<img src="https://www.kirklareligazetesi.com.tr/images/7(1).png" style="width: 685px; height: 396px;" />

Segmentasyona devam edersek daha rafine bir yerli film tüketimi yapan ortalama 3,5 milyonluk bir kitleden bahsedebiliriz. Bu kitle görece fiyat ve oldukça içerik duyarlı olan film izleme alışkanlığına sahip bir kitle. Bunu bir adam daha genişletirsek Recep İvedik kitlesini de içine alan ortalama 5,5 milyonluk içerik ve fiyata çok duyarlı ve film izleme alışkanlığı fazla olmayan bir topluluk göze çarpıyor.

Bu sınıflamalardan sonra tüketim yapısının anlaşılması sonrası önemli olan pazarın genişleyerek ya da sinemaya gitme frekansının arttırılması gibi iki temel stratejinin sektör oyuncuları tarafından kendi vizyonlarına göre nasıl uygulamaya konacağıdır. Şimdiye kadar bu uygulamaların çok başarılı olmadığı sektörün içinde bulunduğu açmazdan da görülebiliyor.

Çevresindeki yakın pazarların aksine (bknz. Balkan ülkeleri sinema sektörü) Türkiye’de sinema sektörü yabancı gişe filmleri tarafından değil yerli ve ağırlıklı komedi filmleri ile yönlendiriliyor. Bu da kaçınılmaz olarak değer zincirinin en önemli ayağı olan sinema işletmecilerinin ülkenin kültürel kodlarını doğru çözmesi gerekliliğini ortaya çıkarıyor. Örneğin Neşeli Günlerin sinema seyircisine ne ifade ettiğini veya Hababam Sınıfı müziğinin hızlı ya da yavaş çalındığında yarattığı hissiyatı çözemeyen bir yatırımcının talep fonksiyonunu doğru algılayıp doğru stratejileri uygulamaya koyması çok olası değil.

Köşe Yazıları